سبد خرید شما خالی است

ترجمه الغارات

کتاب ترجمه الغارات ترجمه ای روان بر کتاب الغارات نوشته ابراهیم محمد ثقفی کوفی از علمای مشهور شیعه است . این کتاب توسط محمود زارعی ترجمه و مقدمه آن توسط استاد علیرضا پناهیان نوشته شده است . این کتاب حکایت سال های روایت نشده از حکومت امیرالمومنین علیه السلام است .

(0)
زمان باقی مانده
80,000 تومان

اطلاعات بیشتر

کتاب ترجمه الغارات دربارۀ دوره غارات و غارات نام دوره دوم از حکومت علی (ع) است .

حکومت حضرت علی را به دو بخش تقسیم کرده‌اند. تمام سه جنگ مهم و مشهورِ جمل ، صفین و نهروان در دو سال اول حکومت آن حضرت بوده و بیش از نیمی از دوران خلافت آن حضرت ، پس از جنگ نهروان . از دوره دوم حکومت علی (ع) با نام دوره غارات یاد می‌کنند؛ دوره ای مهم ، عبرت‌آموز و از جهاتی مهم تر از دوره  اول حکومت آن حضرت. این کتاب با این هدف نوشته شده تا مردمان با این دوره از حکومت حضرت علی (ع) نیز آشنا شوند.

در مقدمۀ کتاب ترجمه الغارات که به دست علیرضا پناهیان نوشته شده است آمده که کتاب غارات نشان‌دهنده اوج حکمت و بصیرت نویسنده آن ، یعنی ابراهیم بن محمد ثقفی کوفی است وی با نگارش این کتاب ، فصلی از حیات غم بار و با عظمت امام علی (ع) را مستقلا دیده و به آن پرداخته است . مطالعه این کتاب و فهم حوادث پیچیده و دردناک آن دوران می‌تواند ما را به درک فلسفه مظلومیت اولیای خدا و فهم راه های رفع این مظلومیت رهنمون کند و از مشهوراتی که گاه دقیق نیستند ، عبور داده و متن وقایع تاریخ را برای ما به نمایش بگذارد .

بخشی از کتاب ترجمه الغارات

ابوذر از رسول خدا (ص) نقل کرده است که آن حضرت فرمود: «مَنْ فَارَقَنِی فَقَدْ فَارَقَ اللَّهَ وَ مَنْ فَارَقَ عَلِیاً فَقَدْ فَارَقَنِی؛ هرکس از من جدا شود از خدا جدا شده است و هرکس از علی (ع) جدا شود از من جدا شده است .

یکی از مشکلاتی که پس از جنگ نهروان و نمایان شدن سستی یاران امیرالمؤمنین (ع) برای حکومت آن حضرت به وجود آمد، این بود که هرکس از اصحاب حضرت که خیانتی می‌کرد یا به دنیا گرایش پیدا می‌کرد، برای خود مأمنی سراغ داشت که از دست امیرالمؤمنین (ع) بگریزد و به آن پناه ببرد، که آن مأمن، شام و قرار گرفتن تحت حمایت معاویه بود. در نتیجه عده‌ای از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) خیانت کرده و به سمت شام می‌گریختند.»

***

«علی (ع) مُنذِر بن جارود را حاکم فارس قرار داد. او چهارصد هزار درهم مالیات از مردم جمع‌آوری کرد و آنها را برای خودش برداشت. امیرالمؤمنین (ع) او را به زندان انداخت. صعصعة بن صوحان پیش امام (ع) شفاعت کرد و در کار او به جد ایستاد تا توانست او را از زندان آزاد کند.»

 

دیدگاه ها (0)