حسینیه واژه ها 2 از کودکی با " یا حدین " در دلمان حسینیه ساختیم

در مقدمه کتاب اینگونه آمده است : کربلا قلب عالم است ، اگر پلک بر هم زدنی از تپیدن بایستد ، دنیا می میرد . اما چه کسی تردید دارد که راز تداوم تپش قلب کربلا ، قهرمان نام آوری به نام زینب علیها السلام است ؟ دنیا اگر کربلا نداشت ، معنا نداشت و کربلا هم اگر زینب علیها السلام نداشت ، بقا نداشت .

چه زیبا ! خدا معناداری عالم را بسته به میدان داری یک زن کرده است . اما کدام زن ؟ شیرزنی که جنگیدن و عفت ورزیدن را چنان همراه کرد که دیگر کسی به بهانه عفت ، از جنگ غافل نشود و یا به بهانه رزمیدن ، دور عفت ورزیدن را خط قرمز نکشد .

زنی که مردان عالم در برابر عزت او احساس ذلت می کنند . شیرزنی که اقتدارش همدستی قدیمی مظلومیت و خواری را قطع کرد . او مظلومیت و اقتدار را که فرسنگ ها از هم فاصله گرفته بودند ، کنار هم نشاند و حجت خدا شد بر همه عالم تا هیچ کسی مظلوم واقع شدن را توجیهی برای ظلم پذیری نداند.

قهرمان کربلا زیبایی مصیبت را چنان به جلوه درآورد که دیگر کسی بهانه ای برای شکوه از بلا نداشته باشد .

وای بر ما ! در ذهن خویش تصویر زنی ضعیف از او ساخته ایم که نالیدن کار اصلی اوست و سال ها پای این تصویر خودساخته به گریه نشسته ایم .

چنین نقشی ، چه نسبتی دارد با واقعیت بانوی مظلوم مقتدر کربلا ، زینب علیها السلام ؟

باید برای زینب علیها السلام کربلا ، خون گریه کرد ، باید فریاد کشید و ضجه زد ! اما اگر اشک ها آینه شکوه حماسه این بانو نباشند ، باید از گریه های جاهلانه مان استغفار کنیم .

بخشی از کتاب مطالعه بفرمایید :

پرده سوم : شام :

زن ها زینت کرده اند و لباس نو پوشیده اند . دستان زنان و کودکان ، حنا بسته است . پوست های کهنه طبل ها را هم نو کرده اند و دف هایشان را روی دست بالا برده اند . این صدایی که می شنوی ، صدای چهچه پرنده ها نیست . آن زبان بسته ها از عاشورا تا امروز خون گریه می کنند . این ، صدای هلهله شامیان است که در دل کودکان حسین علیه السلام زلزله ای به پا کرده است .