به امین بگو دوستش دارم

بخشی از کتاب را مطالعه بفرمایید :

صفحه 178 :

من و فاطمه زیر طاقی ایوان نشسته ایم که زمزم در می گشاید و داخل می شود . جعفر زنبیلی پر از خرما آورده تا من برسانم دست مستمندان شهر . پسرم معروف است به سخاوت ؛ مطمئنم اگر همین امشب این خرماها نرسد به دست صاحبانش ، خواب آسوده نخواهد داشت . با فاطمه داریم خرماها را تقسیم می کنیم و مشت مشت در ظرف ها می ریزیم . دستانم آغشته است به شیره خرما . زمزم را می بینم و نگرانی به جانم می ریزد . محمد سالم باشد برای مان کافی ست ، حتی اگر تمامی دختران و پسرانم یکجا چشم از دنیا بسته باشند . می گرید و پیش می آید . معجر از سرش افتاده و بر زمین کشیده می شود . سر دیگر معجر را در دست دارد و باکیش نیست آن سر دیگر بر خاک است . شفا و نبهان دست گذاشته اند روی زمین و او روی دستان آن دو راه می رود . نمی گذارند زمزم خم به ابرو بیاورد . اگر خشکسالی تمام مکه را نابود کند من یقین دارم آنان نمی گذارند حتی خبرش به زمزم برسد . همین باعث می شود پریشانی اش برایم نگران کننده تر باشد . فرصت نمی دهد از جای برخیزم ، پرشتاب پیش می آید . دو بافه گیسوانش را از دو سوی شانه آویخته و دامن چین دارش نیز کشیده می شود به سطح خاک . نگاهم به زمین است و خاکی که با هر قدمش به هوا برمی خیزد . می رسد و مقابل ما می نشیند . دو دست بر رخسار می گیرد و با صدای بلند گریه می کند . فاطمه را می نگرم ، او نیز حیران است . دراز می شود و دست زمزم را می گیرد تا از رخسارش بردارد . دست زمزم خرمایی می شود .