اثریا

زبان کتاب پیش رو به طور طنزآلودی لبخند و گاهی خنده به لب های مخاطب می‌ نشاند . داستان جذاب و نفس گیر کتاب مخاطب را از ابتدا تا انتهای کتاب با خود همراه می‌کند . اما موقعیت های تلخی نیز دارد که ممکن است اشک مخاطب را دربیاورد . اثریا از میدان جنگ سخن می گوید . مخاطب در بخش های مختلف داستان علاوه بر اینکه شاهد اضطراب و سختی و درد است ؛ شاهد شوخی های بین رفقا و ایثارهای بزرگ نیز است . این کتاب 120 صفحه ای در شش فصل توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است .

بخشی از این کتاب تقدیم نگاه شما مخاطبان گرامی :

فصل اول : سفر به آنجا :

جنگ یه بوی عجیبی داره که وقتی بلند شه خیلی طول می کشه تا بره . یه ترکیبی از بوی آشغالی که تو گرما می مونه با گوشت سوخته و همه اینا با یه طعم شیرین . پامو که گذاشتم روی باند فرودگاه دمشق ، باز همین بو می اومد . فکرمو باز مشغول کرده بود به خودش . داشتم فکر می کردم که همه جا جنگ همین بو رو می ده یا فقط سوریه ست که این طوریه . شاید هم ترکیب جنگ با آب و هوای مدیترانه این جوری می شه ! وسط همین افکار بودم که غول بی شاخ و دم آهنی از باند جدا شد . تو دلم برای بار هزارم تکرار کردم این دفعه اصلا نباید بمیرم . نمی شه که ؛ ناسلامتی شب عیده . الان وقت خوبی برای مردن نیست . تمام تکه های داخلی هواپیما رو باز کرده بودن تا سبک تر بشه . صدای چهار موتورش آدمو روانی می کرد . هندزفریمو بیشتر تو گوشام فشار دادم و صدای موسیقی رو زیاد کردم . الان وقت خوبی برای مردن نبود . اگر این دفعه می مردم ، از این به بعد هفت سین و نوروز براش می شد آینه دق . دیگه شروع بهار براش می شد خود خزون . آدم بهتره یه وقتی و یه جوری بمیره که بعد از یه مدت بقیه بتونن فراموشش کنن . فراموشی نعمته . خودم به تجربه اینو می دونستم . شهادت سعادته ؛ ولی اگر شب عید باشه ، زمانی که سفره هفت سین پهن شده ، بازمانده ها رو بیچاره می کنه . بهار و هفت سین و بازار شب عید و لباس نو و هر چی که مال عیده می شه آینه دق . هر طوری حساب می کردم موقع خوبی برای مردن نبود .