طب ایرانی تغذیه

آن مقدار توجه که در طب اصیل ایرانی نسبت به تغذیه و غذا خوردن اصولی و درست به چشم می خورد در هیچ یک از مکاتب طبی دنیا به چشم نمی خورد . کتاب پیش رو که در 72 صفحه توسط انتشارات میراث اهل قلم به چاپ رسیده است سعی نموده است یک الگوی صحیح غذایی را ارائه دهد و تغذیه درست و نادرست را معرفی نماید .

بخشی از این کتاب را مطالعه بفرمایید :

فصل اول ، انتخاب غذا بر حسب طبع و مزاج فرد : 

در طب ایرانی تئوری بنیادینی داریم به نام اخلاط چهارگانه ( سودا و صفرا و بلغم و خون ) و نیز مفاهیم سردی و گرمی که اساس این طب و تمام راه کارهای بهداشتی و درمانی آن بر این تئوری و مفاهیم بنا نهاده شده است . غذا و اصول تغذیه نیز از این تئوری اخلاط اربعه و سردی و گرمی پیروی می کند . هر انسانی به طور سرشتی و ژنتیکی دارای طبیعتی است که یا سرد است یا گرم . طبیعت گرم یعنی فرد گرمایی است ( تحمل گرما را ندارد و هوای خنک برای وی مناسب تر است . ) در زمستان لباس کم می پوشد . آب زیاد می خورد . میل به خنکی ها و غذاهای سرد نظیر ماست و خیار و ترشی دارد . در صورت مصرف غذاهای گرم نظیر عسل و خرما و دارچین ، بدن او دچار التهاب شده و ممکن است جوش و خارش و کهیر پیدا کند . صورت او سرخ و دستانش داغ است . پرانرژی است . طبیعت سرد یعنی فرد سرمایی است ( تحمل سرما را ندارد و هوای گرم برای وی مناسب تر است . ) در زمستان لباس زیاد می پوشد . آب کم می خورد . میل به گرمی ها و غذاهای گرم نظیر عسل و کنجد ، زنجبیل و شیرینی ها دارد . در صورت مصرف غذاهای سرد نظیر ماست ، خیار ، دوغ ، گوشت گوساله دچار ناراحتی هایی نظیر آبریزش دهان ، پرخوابی ، درد اندام ها و استخوان درد ، سستی عضلات و بی حالی و بی حوصلگی خواهد شد .