یادگاران 33

چهاردهم ماه مه سال 1948 ، روز ایجاد رژیم اشغالگر قدس بود ؛ روزی که فلسطینی ها اسمش را گذاشتند روز نکبت ، از آن روز به بعد ، شکست پشت شکست بود برای فلسطینی ها و پیروزی پشت پیروزی برای صهیونیست ها . آن قدر که ارتش رژیم صهیونیستی به ارتش شکست ناپذیر معروف شده بود . اما چند دهه بعد ، در لبنان ورق برگشت . این بار پیروزی های پی در پی نه نصیب صهیونیست ها ، که نصیب جوانان حزب الله لبنان می شد . حالا ، شکست دادن ارتش رژیم صهیونیستی ، که روزی آرزوی ارتش های عربی بود ، محقق شده بود و آرزوی آزادی فلسطین بود که پا گرفته بود . عماد مغنیه یکی از جوانانی بود که نقشی اساسی در پیروزی های بعدی مقاومت در جنوب لبنان داشت ؛ چه در آزادی غرور آفرین جنوب لبنان درسال 2000 و چه در شکست تحقیرآمیز صهیونیست ها در جنگ 33 روزه . بیست و پنج سال ، قوی ترین سرویس های جاسوسی جهان تمام تلاش شان را کردند برای ترور یا اسارت عماد ؛ تلاشی که همیشه ناکام می ماند و همین ، عماد را در نظرشان تبدیل کرده بود به یک شبح ، شبح حزب الله . صد خاطره پیش رو ، تلاشی است برای کنار زدن پرده ها از تصویر عماد مغنیه ؛ پرده هایی که هنوز به طور کامل کنار نرفته اند و کنار نخواهند رفت ، مگر بعد از تحقق بزرگ ترین آرزوی عماد ، یعنی نابودی رژیم اشغالگر قدس .

کتاب پیش رو در 100 صفحه توسط انتشارات روایت فتح به ضمیمه تصاویر این شهید بزرگوار در پایان کتاب به چاپ رسیده است .

بخشی از این کتاب را مطالعه بفرمایید :

خاطره 74 :

چند روز اول جنگ 33 روزه کار صهیونیست ها فقط بمباران بود ، آن هم بمبارانی به شدت سنگین و متمرکز در منطقه ای کوچک مثل جنوب لبنان . به دنبال این بودند که توان موشکی حزب الله را با بمباران از بین ببرند و بعد ، نیروهای زمینی شان را وارد عمل کنند . چند روز اول گذشت و صهیونیست ها اعلام کردند توان موشکی حزب الله را نابود کرده اند . وقتی اولین موشک ها را سمت فلسطین اشغالی شلیک کردیم حاج عماد رو کرد به من و گفت : حالا دیگه صهیونیست ها جنگ را باختند .