حکایت خوبان

گفتار و رفتار پیامبران و امامان معصوم علیه السلام سرشار از آموزه ها و درسهایی است که هر یک از آنها همچون چراغی بر سر راه مومنان است . در سخنان و سیره معصومین علیه السلام گاهی حکایت هایی به چشم می خورد که تامل در آنها راه گشا است . این حکایت ها به زبان ها و به شیوه های مختلف بیان شده است ؛ اما هنوز جا دارد که گفته و شنیده شوند .

لازم به ذکر است کتاب پیش رو در 144 صفحه از انتشارات قبسات می باشد .

بخشی از این کتاب معنوی را مطالعه بفرمایید :

دیدار آخر :

دیگر نه صدای چکاچک شمشیرها به گوش می رسید و نه فغان کسی . آتش جنگ فرو نشسته بود . مردان ، زخم های خود را مداوا می کردند و زنان بر جنازه عزیزانشان می گریستند . در میان گریه ها ، صدای زنی برای پیامبر آشنا بود ؛ صدای صفیه ، خواهر حمزه . مشرکان ، جنازه حمزه را پاره پاره کرده بودند . از آن لحظه که پیامبر صلی الله علیه و آله بدن حمزه را با آن وضع و حال دید ، نگران صفیه شد . می دانست که دیدن این صحنه برای یک خواهر ، دردناک است . وقتی صدای صفیه را شنید که از مسلمانان درباره حمزه سوال می کند ، فرمود : نگذارید این خواهر ، پیکر پاره پاره برادرش را ببیند . زبیر ، شتابان خود را به سوی صفیه رساند و از او خواست که برگردد . صفیه گفت : می دانم که برادرم را مثله کرده اند ؛ می دانم که شکمش را دریده اند و جگرش را خورده اند . به خدا سوگند ، همه اینها را می دانم ؛ اما در راه خدا ، بیش از این را هم تحمل می کنم . بگذارید برادرم را ببینم . صفیه ، نالان و گریان ، خود را به جنازه برادر رساند . می گریست و دلیری های برادر را یاد می کرد ؛ می گریست و ایمانش را می ستود ؛ می گریست و دست بر سر و روی برادر می کشید . سپس برخاست ؛ روی به کعبه کرد و دست های خود را به نشانه تکبیر بالا برد . از نماز که فارغ شد ، سر به سوی آسمان کرد و گفت : خدایا ، برادرم را در بهشت غفران جای ده .