بامرام

شهید احمد بیابانی از شخصیت های خاص و دارای ویژگی های منحصر به فرد است که کمتر درباره ی آن ها صحبت شده . این شهید بزرگوار در بخشی از زندگی اش متوجه شد چندین سال ، راه را اشتباه طی کرده ، برای همین دیگر از مسیر حق جدا نشد و در بهترین حالت به مهمانی خدا فراخوانده شد .

شما خواننده عزیز را به خواندن بخشی ازاین کتاب زیبا دعوت می نمایم :

آن روزگار :

برای شناخت دقیق شخصیت یک شخص ، باید روزگاری را در آن ، زندگی می کرده بررسی نمود .

زمان زندگی احمد و کسانی که در اطراف او بودند ، خیلی از زمان ما فاصله نگرفته . با اینکه روزگار ، بسیار تغییر کرده اما هم سن و سال های احمد ، هم اکنون دهه ی ششم زندگی خود را آغاز کرده و در اطراف ما هستند .

آن روزگار ، بیشترین ارتباط مردم با یکدیگر ، به تعبیری ارتباط کلامی بود . مردم وقتی دور هم می نشستند و حرف می زدند ، بیشترین صحبتشان درباره ی زور بازو ، قدرت بدنی ، ورزش و ... بود .

در بین مردم آن روزگار ، کسی بیشتر در بین هم سن و سال هایش تعریف می شد که زور بیشتری داشته و به تعبیری حریف نداشته باشد .

خاطرات پهلوان های قدیم ، کسانی نظیر طیب و شعبان و رمضان یخی ، بیشتر از بقیه بیان می شد . لذا در چنین جامعه ای ، بیشترین چیزی که می توان توقع داشت ، درگیری و چاقوکشی و ... بود . یعنی فرهنگ آن زمان با این مسائل گره خورده بود .

در روزگار جوانی ، بیشتر تفریح احمد با دوستانش این بود که به پارک آرامگاه در شاه عبدالعظیم بروند .