این صدف انگار مروارید ندارد

این کتاب برگرفته از خاطرات اسماعیل ابراهیمی در یک مجموعه 414 صفحه ای نگاشته شده است که شامل خاطرات شیرین و تلخ اسماعیل ابراهیمی می شود . خاطراتی همچون گذراندن شب های سرد و طولانی زمستان و حال و هوای روزهای قبل از سال نو و همچنین خاطراتی از دل تاریخ که روایت گر روزهای انقلاب می باشد . در پایان کتاب تصاویری جذاب از اسماعیل ابراهیمی و خاطراتش اضافه شده است . کتاب پیش رو توسط نشر نارگل به چاپ رسیده است.

" زمستان های مان برای خودش عالمی داشت . شب ها زیر تنها چراغ برق کوچه - که معمولا هم خاموش بود - جمع می شدیم . یکی پیت حلبی می آورد ، یکی چوب جور می کرد ، یکی از خانه شان نفت کش می رفت و چند تا سیب زمینی می انداختیم توی پیت و بساط تعریف کردن آخرین شاهکارهای مان با چاشنی خالی بندی و خنده های انفجاری پهن می شد ، تا موقعی که ننه باباها صدای شان در می آمد . مثل مادر من که هر نیم ساعت یک بار ، نیم تنه اش را از در خانه بیرون می آورد و داد می زد : «جمشید ! بسه دیگه ... نصف شب شد ! الان دررو می بندم پشت در می مونیا ! » یک وقت هایی هم آن قدر کلافه می شد و صدایش را بالا می برد که عن قریب بود یکی از همسایه ها سرش را از پنجره بیرون بیاورد و بگوید : « طوبی خانوم ! قربونت ... حالا که دهنت بازه ، بچه ما رو هم صداش کن ! » "

ص46