شاید پیش از اذان صبح

« قبل از شنیدن آن خبر ، فقط یک بار غمی به این کمرشکنی و مردافکنی را تجربه کرده بودم . توی آسایشگاه 13 اردوگاه موصل 2 نشسته بودیم داشتیم با دوستم علی هادی قرآن حفظ می کردیم . فرشید فتاحی اسیر خوزستانی بغض کرده و اشکبار آمد داخل و خبر فوت امام را که در روزنامه عراقی خوانده بود آورد . آن روز ها و شب های بعد به اندازه ی همه ی عمر بیست ساله ام گریه کردم . گذشت تا سحرگاهی که انگشت و انگشترت را دیدم . حالم مثل همه ی مردم ایران نگفتنی بود . حتی وقتی گروه تفحص سپاه پلاک موسای عزیزم را بعد از ده سال ، از نیزارهای جزیره ی ام الرصاص تحویل گرفتند و به مادر چشم انتظارمان تحویل دادند هم آن قدر نسوختم که برای تو سوختم ... . »

متن بالا بخشی از متن خاطره انگشت و انگشتر از کتاب شاید پیش از اذان صبح به قلم احمد یوسف زاده و روایت خاطراتی کوتاه از حاج قاسم سلیمانی است .

این خاطرات کوتاه از دوستان و آشنایان در خطاب به حاج قاسم روایت شده است .

گفته اند آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند ؛ کتاب پیش رو رروایتی با بیان روان و از دل است در قالب خاطرات با بیان جزییات و قصد دارد مخاطب را از زاویه دیگر با قهرمانش آشنا نماید .

این کتاب در 170 صفحه 31 خاطره را بیان نموده و توسط انتشارات سوره مهر به بازار کتاب برای مخاطبین عرضه شده و به چاپ چهارم رسیده است .