اردیبهشت

متنی از کتاب مستند داستانی اردیبهشت :

بلند شدم و رفتم پشت بام . دیگر کار از تعجب و شاخ درآوردن و این ها گذشته بود . فقط باید دعا می کردم بین آن همه عوضی و این همه بچهه ای بالا خدا عاقبتم را به خیر کند ! هر کدامشان به نحوی می گذاشتند توی کاسه ام ! وقتی رسیدم پشت بام ، دیدم کسی نیست . صدای دو تا سوت کوتاه شنیدم . وقتی برگشتم دیدم حاج محمد روی پشت بام خانه بغلی است که به بام ما راه دارد . پیش او رفتم و سلام و علیک کریدم .

گفت : " بیشتر بالاتنه ست یا پایین تنه ؟ "

گفتم : " سر و صورتم که می بینی . پایین تنه م مخصوصا پاهام از بس چوب و کابل زدن داغون کردن . "

گفت : " چیزی نظرت جلب نکرد ؟ "

گفتم : " چرا ! کلا دهنم سرویس شد . اما همه ش یه طرف اون آخونده هم یه طرف . خیلی رو مخمه ! "

گفت : " چطوری بود مگه ؟ "

گفتم : " ملاقات اولی که با بهاره داشتم دیدم از آپارتمانش اومد پایین . اما به نظرم اون نمی دونست که اون جا دیدمش . "

گفت : " به خاطر همین شک کردی و مطمئن شدی که از طرف ما و نظام نیستن ؟ "

گفتم : " تقریبا اما نه ! نمی دونم چرا تو کتم نمی رفت که اینا آدم نظام باشن ! بدت نیادا ... شاید خیلی از آخوندا و پاسدارا و اینا خوشم ... نه ... یعنی ارتباط نداشته باشم ، اما می شناسمشون . می دونم چطورین . اینا که من رو بردن و زدن مثل شماها نبودن ! "

گفت : " پس شانس آوردی ، چون اینا کارشون رو خیلی بلدن . خب حالا ولش کن ! ببین چی می گم . اگه همینطور باشه که تو می گی و از ما و اونایی که براشون کار می کنی پیش اینا اسمی نیاورده باشی تو از حالا خیلی مورد اعتمادشون شدی . "

گفتم : " مورد اعتماد شما چی  ؟ "

قسمت هجدهم صفحه 116