کاهن معبد جینجا

نویسنده کتاب آقای یامین پور در مقدمه می نویسد :

ژاپن گاه خشمگین و خون ریز ، گاه آرام و خندان ، گاه سرد چون زمهریر قله فوجی و گاه گرم و شاعرانه چنان که لافکادیو هرن آن را ستوده : " می دانی قلب ژاپن چیست ؟ شکوفه گیلاسی کوهی که عطرش را در آفتاب صبح می گستراند . "

اصالت ، شرف و افتخار قرن ها چون جواهری با شمشیر جنگجویان در جان معابد جینجا محافظت شد . درست همان زمان که بالزاک در باباگوریو بر شرف و اصالت فرانسوی اش گریست و تولستوی در مرگ ایوان ایلیچ ارزش های روسی اش را به خاک سپرد ژاپن اما در شعر شاعران شیفته آفتاب پر نقش و نگار باقی بود حتی پس از گشوده شدن دروازه جهنم غرب بر روی این باغ اصیلشرقی که آغاز تغییر بود .

قرن ها بعد من در جستجوی شرف و اصالت اسطوره ای سرزمین آفتاب تابان از ایران از قلب کهن سرزمین عرفان ، هنر و ادب راه سپرده ام با این آرزوی پنهان شده در تو در توی خاطراتم که هر چه به شرق بروی اشعه درخشان تری از خورشید بر جانت خواهد نشست .

کتاب پیش رو در 211 صفحه با زبانی خودمانی و تفسیری زیبا از یک سفر به شرق این کره زمین خاکی خواننده را با خود همراه می کند تا بیشتر راجع به این سرزمین و فرهنگ و رسوم و آداب آن بداند . شاید بتوان گفت با خواند این کتاب می توانید به راحتی و بدون گرفتن ویزا و شرایط سفر در این دوران خود را به سفری جذاب ببرید و با دیدن تصاویر کتاب این ارتباط بیشتر می شود .

چند خطی از کتاب را بخوانید : 

روز سوم سفر قرار است سری به جزیره اوکونوشیما بزنیم . جزیره ای با گذشته اسراآمیز که ژاپنی ها تا سال 1984 تلاش کرده بودند آن را کامل مخفی نگه دارند ! مترجم گروه می گوید آنها حتی سال ها این جزیره را از روی نقشه ژاپن هم حذف کرده بودند ! موضوع برای من خیلی جذاب می شود . هدف اصلی ، دیدن موزه ای ست که در آن بخشی از داستان غم انگیز قربانیان سلاح های شیمیایی روایت شده است ، اما چرا این موزه را در این جزیره کوچک دور افتاده بنا کرده اند ؟

برای رسیدن به اکونوشیما باید سوار یک ون مسافری بشویم و از میان جنگ و بعد گذر از چند روستا و شهر کوچک به بندری برسیم که نزدیک ترین فاصله دریایی تا جزیره را دارد . فرصت خوبی دارم تا در یک سفر زمینی ژاپن را بهتر ببینم .

از هیروشیما بیرون می رویم و آرام به بخش کوهستانی نزدیک  می شویم . قرار است با عبور از کوهستان به ساحل خلیجی در میان انبوهی از جزایر ژاپن برسیم . این خلیج در قلب ژاپن رو به اقیانوس آرام است . در این میان از یک کوهستان آتشفشانی و سپس از میان انبوه جنگل ها و شالیزارها گذر خواهیم کرد . خیلی شبیه به جاده هایی که تهران را به شمال وصل می کند و سپی به دریا می رساند ؛ هر چند کوهستان های ژاپن به بلندی البرز نیست . جنگل ها خیلی زود به پایان می رسد و ما وارد دشت های زارعی می شویم پشت به کوهستان و رو به دریا .

صفحه 113 و 114