به نام مادر

جنگ هشت ساله با تمام رنج ها و مشکلات تجلی ظهور جوانانی بود که راه صد ساله را یک شبه پیمودند و با لبیک به امام خود عصر جدیدی را رقم زدند . این مصحف ، برشی است از زندگی و خاطراتی یکی از این دلدادگان .

شهید محمدرضا تورجی زاده در سال 43 و خانواده ای متشرع و دلداده اهل بیت به دنیا آمد . در کودکی سه بار دچار حادثه شد و توسل به اهل بیت خصوصا حضرت زهرا بازگشت تا با دعای مادر راه سربازی برای امام زمانش را برگزیند . او  سرانجام در سال 66 و در 23 سالگی از ناحیه پهلو و بازو  به شدت زخمی شد و آسمانی شد .

روایت اول کتاب خلاصه ای از زندگی شهید تا قبل از اعزام به جبهه است .

در به روایت تورجی روایت ساده و دلنشین خود شهید را که برگرفته از متن مصاحبه با شهید در سال 65 همراه با ویرایش است می خوانید . سپس 28 خاطره از دوستان و هم رزمان شهید نقل شده است .

این کتاب همچنین مزین به 142 تصویر از این شهید بزرگوار است و در انتهای آن متن وصیت نامه ضمیمه شده است .

« آمدیم پایین . راه را گم کرده بودیم ... بچه ها مضطرب به سمت من آمدند . پرسیدند : تورجی ! راه را پیدا کردی ؟ 

کمی نگاهشان کردم . چیزی نگفتم . اما گویی کسی در درونم حرف می زد ... گفتم : بچه ها فقط یک راه وجود دارد . همه نگاه ها به من بود . بعد ادامه دادم : ما یه امام غایب داریم . ایشون فرمودند در سخت ترین شرایط به داد شما می رسم . فقط باید از همه جا قطع امید کنیم . با خلوص کامل ، حضرت را صدا بزنیم . ... بعد ادامه دادم الان هم هرکسی به یه سمتی حرکت کنه . همه فریاد بزنیم : یا صاحب الزمان ادرکنی ! 

بعضی ها تحویل نگرفتند . اما بیشتر بچه ها حرکت کردند ... رفتم سراغ بسیجی نابینا . دیدم بنده خدا پوتین هایش را در آورده ، پایش را هم در آب گذاشته . بعد چون چشمانش نمی دید ، پوتین هایش را داخل آب گذاشته بود . آب هم آنها را برده بود .

زمین سنگلاخ بود . با سختی همراه جوان نابینا حرکت کردیم ...

ساعتی گذشت . دوباره به هم رسیدیم . بچه ها با حالت خاصی به من نگاه می کردند  . ناگهان دیدم از دور چند نفر با لباس پلنگی به سمت ما می آیند . آنها از لا به لای درختان به ما نزدیک می شدند ... دیگر نه راه پس داشتیم نه راه پیش .

دقایقی بعد سرم را کمی بالا آوردم . خوب به چهره های آنان خیره شدم . اخم هایم باز شد . خوشحال شدم . آنها را می شناختم . برادر نوروزی فرمان گردان یا زهرا به همراه چند نفر از نیروهایش بود ...

یک گروهان از گردان ما آن جا مستقر بود . آنها به طور اتفاقی پوتین های روی آب را می بینند . از مدل پوتین و خون تازه می فهمند که هنوز نیروهای ما اینجا هستند . »

بخشی از کتاب به نام مادر صفحات 60 تا 62 ، متن مصاحبه شهید