اجاره نشین خیابان الامین

کنجکاوی مان درباره زندگی و احوال جمال فیض اللهی در " باب الصغیر " اتفاق افتاد ، هنگامی که داشت درباره شخصیت های مقدس و محترم مدفون در این قطعه تاریخی برای زائران توضیح می داد . او در روایت هایش از سرگذشت مدفونین در آن مراقد گریز های بسیار خاصی می زد به اوضاع و احوال سوریه ، و می گفت که کربلا را پس از مواجهه مستقیم با جنایات داعش و تکفیری ها بیشتر لمس کرده و باور کرده که انسان می تواند واقعا همان قدر که در تاریخ عاشورا آمده جانی و وحشی باشد .

من همان جا و هنگامی که زائران را فرستاد داخل ساختمان یکی از مراقد و خود ماند بیرون در رفتم سراغش . گفتم : " منظورت از مواجهه مستقیم و بلاواسطه چیست آقا جمال ؟ "

خندید و گفت : " من در همین سال ها با چشم هایم دیده ام آنچه را که تاریخ از جنایات اشقیا گفته در کربلا ! "

پرسیدم : " کجا ؟ " گفت : " در همین سوریه دورت بگردم ! " و این شد آغازی بر هر آنچه در این کتاب آمده .

جمال خود سرگذشت شگفتی دارد اما شگفت تر از زندگی اش وقایعی است که از هشت سال جنگ سوریه به چشم دیده است .

برگی از این کتاب را با هم بخوانیم تا بیشتر آشنا شوید با شخصیت آقا جمال :

در آن گیرودار یک شب آخرهای شب من که رفته بودم پی کاری وقتی برگشتم بروم حرم حضرت رقیه دیدم در اصلی بسته است . زنگ زدم به سید فوائد که : " چرا این جا بسته است ؟ " گفت : " دور تا دور حرم پر از آدم است نمی بینی ؟ " گفتم : " نه عادی است . " گفت : " نه بابا ! نمی دانم کدام حرام زاده ای شایعه کرده که در و پنجره این جا طلاست . الان هر ن زیر تهدیدیم که بریزند در و پنجره را از ریشه در بیاورند . برو از در آشپزخانه بیا داخل . "

منظورش در پشتی حرم بود . رفتم ساختمان حرم را دور بزنم دیدم سه - چهار تا جوان ایستاده اند در خم کوچه . گفتم : " تعالو . می خواهید بروید در و پنجره حضرت رقیه را بدزدید ؟ " یکی شان گفت : " لا ! " گفتم : " پس برای چه ایستاده اید ؟ " گفت : " توی ایرانی از آن سر دنیا آمده ای به من گیر می دهی که چرا اینجا ایستاده ام ؟ ! خاکم است . " گفتم : " خاکت است ، ولی این کسی که اینجا خوابیده جان ماست . حالا هم اگر تو سنی هستی ، اگر شیعه هستی ، اگر یهودی هستی هر کی هستی بدان اگر یک پنجره از این ساختمان کم شود خاک تان را به توبره می کشیم . این را بدان و بعد خواستی تا پس فردا کشیک وایستا ! "

بعد عصبانی تر شدم و سرش داد زدم که : " این ها آهن است ، مس است بدبخت ها ! کی به شما گفته طلاست ؟ یک زمانی خناسان کاری کردند که مسلمان رفت گوشواره دختر پیغمبر را از گوشش در آورد سر پسر پیغمبر خدا را بریدند به خاطر پول ؛ الان هم دوباره پیروان شان دارند همان کار را با شما می کنند . باز می خواهند به طمع طلا بیندازندتان به جان در و پنجره خانه دختر رسول الله . " خلاصه صدایم را انداختم توی سرم و گفتم : " بدبخت ها ! هر چه می خواهید بگویید تا من به تان بدهم اما این غلط ها را نکنید . "

صفحه 64