چریک پیر

آقای جهان آرا در این کتاب ابتدا داستان فراز و فرود های زندگی اش را در کودکی و نوجوانی روایت می کند و سپس از ورودش به ارتش و روزهای خوب و بد حضور در منطقه کردستان و ناامنی ها برای مخاطبین می گوید و در نهایت روایت حضور در لشکر زرهی در مناطق مختلف .

این کتاب تجارب ، خاطرات ایشان است که در همان زمان اقدام به نگارش آن نموده اند .

سید ولی هاشمی این مطالب را تدوین نموده و انتشارات حوزه هنری به چاپ رسانیده است .

« عراقی ها در پاتک آخر جنگ ، بسیاری از جاها را پس از تصرف پس داده بودند اما از جزیره مجنون عقب نشینی نکرده بودند . وقتی از دژبانی خیبر ، که ورودی جزیره محسوب می شود ، داخل می شدیم ، تا دو کیلومتر پس از آن در دست ایرانی ها بود و بقیه اش با اینکه در دست ایرانی ها بود ، در اشغال عراقی ها باقی مانده بود .

در واقع ، پد شرقی و پد غربی و مرکزی مجنون در اختیار عراق بود و امکان رفتن ما به آنجا وجود نداشت .

حالا هم که قطعنامه پذیرفته شده و آتش بس شده بود ، نیرو های سازمان ملل که در منطقه ساکن شده بودند ، برای جابجایی سلاح ، به خصوص خمپاره ها سخت گیری می کردند و حتی گاهی جلوی انتقال چنین سلاحی به داخل جزیره را می گرفتند ...

ما حق داشتیم دغدغه داشته باشیم ؛ چون به هیچ وجه اعتمادی به ارتش عراق نبود و هر لحظه امکان داشت دوباره و با تجدید قوا به ما حمله کند . »

بخشی از متن کتاب چریک پیر صفحه 323 و 324