لایک ممنوع

این کتاب به تلاش سید بشیر حسینی و طاها ساقیان با هدف ارائه مفهوم زود باوری و ارائه روش های مورد استفاده برای پخش شایعات در فضای نگاشته شده است . از مهم ترین بخش های تکرار شده در کتاب می توان به موارد زیر اشاره کرد :

یک جرعه شاعری با جام دیگری ، بشنو از نی چون حکایت می کند ، عجب زمانه ای شده ، چند لحظه درنگ و ... این کتاب شامل چهارده سر فصل اساسی یا گام است . 

این کتاب در 166 صفحه در قطع رقعی توسط انتشارات کانون اندیشه جوان به چاپ رسیده است .

« ورود جن ها ممنوع 

در سال 1264 قمری به دستور امیرکبیر برنامه واکسیناسیون و آبله کوبی کودکان و نوجوانان ایرانی انجام می شد . خبر آمد که مردم از روی ناآگاهی و باور به خرافات نمی خواهند آبله کوبی را انجام دهند . یکی از دلایلشان این بود که فالگیرها و دعا نویس ها شایعه کرده بودند آبله کوبی باعث می شود جن به خون انسان راه یابد و بچه جن زده شود . امیرکبیردستور داد هرکس حاضر نشود آبله بکوبد باید پنج تومن جریمه بدهد . اولین کا را کرد تا مردم راضی شوند آبله کوبی را انجام دهند . این اقدام نیز موثر نبود و آنها که توان مالی داشتند جریمه را پرداختند و آن ها که پول کافی نداشتند هنگام مراجعه مامورین از شهر بیرون می رفتند و یا در آب انبار پنهان می شدند !

درباره ی این رویداد از امیرکبیر نقل شده است : " تا زمانی که ما سرپرستی این ملت را بر عهده داریم ، مسئول مرگشان ما هستیم ... و مسئول جهل شان ما هستیم . اگر ما در هر روستا و کوچه و خیابان مدرسه بسازیم و کتابخانه ایجاد کنیم . دعا نویس ها بساط شان را جمع می کنند . تمام ایرانی ها اولاد حقیقی من هستند و من از این می گریم که چرا این مردم باید این قدر جاهل باشند که در اثر نکوبیدن آبله بمیرند . »

بخشی از متن کتاب لایک ممنوع صفحه 100