برای مهمانی خدا آماده شویم

علیرضا پناهیان برای این کتاب مقدمه ای نگاشته است با قلم خود برای معرفی شهری تاریخی . بخشی از این معرفی شهر را با هم بخوانیم :

شهرها همه در ظرف مکان جای ندارند . خداوند مهربان در عالم شهری دارد که در ظرف زمان قرار یافته است . شهر خدا که در زمانی معلوم و با گنجایشی نامحدود همه ساله محل اقامت مهمانان خدای بزرگ می شود ، همان خانه ملکوتی خداست و ضیافت خانه ملک پادشاهی پروردگار رحمان است ؛ که با عظمت بی نظیری مانند قلعه ای با برج و باورهای بلند بر روی تپه ای از باغستان بهشت بنا شده است . شهری که در آن این بار ملائکه به دور ساکنان خانه خدا طواف می کنند و برای پذیرایی از مهمانان خدا محرم می شوند .

این شهر باستانی که قدمت آن به ابتدای خلقت می رسد و در جای جای آن اثر قدم های پاک اولیا الهی پیداست ، در ابتدا مهمان خانه پیامبران خدا بوده است و هم اکنون آن قدر وسعت یافته است که تمام امت آخرین پیامبر می توانند به آن راه یابند . کوچه پس کوچه های این شهر قدیمی همه به خود خدا منتهی می شوند .

با آنکه شهر بسیار بزرگ و پهناور است ، اما مسیرها همه کوتاه هستند و سفرها به سرعت انجام می گیرد . کوچه باغ های شهر گر چه قدیمی اند اما فرسوده نیستند . کوچه آب و جارو شده با درختانی سرسبز که سایه های پر مهر خود را بدون تاریکی بر رهروان گسترانیده اند ، برای خانه ای از خانه های اولیا خدا آماده اند . در خم هر کوچه ای نمای دلنشین خانه ای از خانه های اولیا خدا با نوای دلکشی از تلاوت توجه تو را به آیه های خدای رحمان جلب می کند .

بخشی از