فرمانده من

موضوع کتاب فرمانده ی من برگزیده ای از خاطراتی رزمندگان دیروز دفاع مقدس در مورد فرماندهان شان است . خاطره اول با نام « من روز عاشورا برمی‌گردم » نوشته رحیم مخدومی و درباره رشادت ها و از خودگذشتگی فرمانده ای آذری زبان به نام مدنی است . دومین خاطره به نام « شب هور » نوشته احمد کاوری روایتی کوتاه از سیدعلیرضا قوام ، معاون گردان نوح از لشکر بیست و یکم امام رضا( ع ) می باشد . خاطره سوم که جذابیت و کشمکش ویژه‏ ای  هم دارد « رمز یا زهرا ( س ) » نام دارد و در آن ، داوود امیریان از حاج حسین که یکی از فرماندهان جنگ سخن می‌گوید . روایت چهارم « فستیوال انفجار و گلوله » به قلم علی‌اکبر خاوری نژاد به گوشه کوتاهی از جوانمردی و بزرگمنشی سروان محمودیان می‏ پردازد . شهید علی غفاری شخصیت اصلی خاطره پنجم کتاب با نام « مثل گل سرخ » است که توسط حسن گلچین از او سخن گفته شده است . « عقد آسمانی » نوشته هادی جمشیدیان ، صحنه‌ای دیگر از جنگ را در کردستان به تصویر می‌کشد . خاطره پایانی کتاب با نام « مسیح کردستان » نوشته عباس پاسیار و درباره شهید بروجردی است . صداقت و حقیقی بودن این خاطرات سبب احساس هم ذات پنداری در مخاطب می شود .  

بخشی از متن کتاب فرمانده ی من ص11 و12 :

« خادمی می گفت : « ظاهرش مثل بچه مظلوم هاست . به قول بچه ها  هیکل عقیدتی دارد ، لاغر و نحیف ، با چشم های گود رفته و صورتی استخوانی . پیش آدم های عادی حکایت فیل و فنجان است تا چه رسد به آدم های غیرعادی که روزی یک وجب هم گنده تر می شوند . ولی جان کلام اینکه یک تار مویش به تمام هیکل و دار و ندار دم کلفت های پر مدعا می ارزد .

خادمی می گفت : « هرکس اسم مدنی را می شنود انتظار دارد با یک غول مواجه شود و وقتی هم برای اولین بار او را می بیند ، حدس می زند که پیک گردان و یا حداکثر بی سیم چی گردان است ، آن هم یک گردان زرهی ، ناباورانه زیر لب زمزمه می کند که جل الخالق . »