خانه مغایرت

محمدعلی جعفری که این روزها با کتاب های عمار حلب و قصه دلبری شناخته می‌شود اثر جدیدش را در قالب داستان بلند منتشر کرده و این بار قلمش را در عرصه طنزنویسی محک زده است . خانه‌ مغایرت عنوان این داستان بلند است که توسط انتشارات شهرستان ادب چاپ و منتشر شده است .

موضوع داستان کتاب خانه‌ مغایرت در شهر یزد اتفاق می‌افتد و شخصیت هایش یزدی هستند . اما زبان نوشتاری کتاب محاوره ای نست و اصطلاحات بومی و لهجه ای ندارد و برای خوانندگان مشکلی ایجاد نمی کند

موضوع رمان خانه مغایرت اگرچه در ظاهر روایت چگونگی موفقیت یک جوان در ایجاد حرکتی بزرگ است ، اما درونمایه ای اجتماعی دارد و تفاوت اوضاع و احوال و حتی آینده‌ خانواده های تک فرزند با خانواده های شلوغ و پرجمعیت را به خوبی نشان می دهد . این اتفاق در پردازش شخصیت سعید که خجالتی است ، درگیر اوهام و به قول خودش مالیخولیاست ، از عهده ساده ترین کارها هم برنمی آید و زندگی شاد و با نشاطی با پدر و مادرش ندارد ، احساس می‌شود . یعنی ویژگی هایی که روانشناسان برای بچه های تک فرزند بر می شمرند و نسبت به آن هشدار می دهند . در مقابل ، فرزندان سرزنده و پرهیاهوی خانواده سحر هستند که مدام در حال بازی هستند و در محیطی شاد و با نشاط زندگی می کنند .

در قسمتی از این داستان بلند می خوانید :

پلک هایم روی هم نرفته بود که یکی تق تق به در زد . فرصتی برای جواب نداد . شصت تیری پرید تو . بهتر بگویم که با یک دست در را زد و هم زمان با آن یکی دست در را باز کرد . معنی در زدن را هم نمی دانتسم که فهمیدیم ! داشتم به خودم می قبولاندم که بی تفاوت به رفت و آمد ها خواب بروم که شست پایم مرکز ثقل هیکل مادرزن جان قرار گرفت . " آآآی ی " را در سینه خفه کردم که یعنی خوابم . مادرزن جان هم که بی خیال از این که من مثلا خوابم بلند بلند خودخوری می کرد . حضور سایه سنگین ش را بالای سرم حس کردم . پشت بندش قفل کمد لباس باز شد . چنان غیژی سرداد که انگار در گاراژی چهارتاق شد . در به پشت من گیر کرد . نه این بود که به روی شکم غلت بزنم و نه این که در برابر موضوع بی تفاوت باشم . سحر هم که انگار نه انگار ! خواب هفت پادشاه را می دید . مادرزن جان با پشتکاری مثال زدنی تلاش می کرد آهسته صدایم بزند : " سعید آقا ! خوابید ؟! "

" نا ! مثلا من خرس قطبی ام خو ! "

خشونتم را خوردم و به حالتی که فکر کند در خواب و بیداری هستم تکانی به خودم دادم و گفتم : " نا ! "

مادرزن جان لباس ها را از توی کمد برداشت . به رغم تمام تلاشی که کرد تسمه ی شلواری به در و دیوار کمد خورد و سر و صدا به راه انداخت .

بعد هم حسابی هوای ما را داشت . در گاراژ را نبست تا صدا نکد و رفت . ولی تلافی در کمد را بر سر در اتاق درآورد . طوری کوبیدش که انگار در کل دنیا را کوبیده .

...

خ س ت ه شده بودم . از شدت خواب از چشمانم هرم داغی می زد بیرون . متکا گذاشتم روی سرم و چشمانم را بستم . زور می زدم بخوابم . پلک هایم را روی هم می فشردم بلکه خوابم ببرد . با عین حال اگر خانه ساکت می شد هزار باره از هوش رفته بودم . ثانیه ای نگذشته بود که صدای هواکش تالار اندیشه بلند شد . هواکش نبود که اگزوز تراکتور بود . مگر این جا سالن شرکت تولیدی است که این چنین هواکشی نصب شده .

مجتبی بود . از صدای فین فینش فهمیدم . سینوزیت داشت و نیم ساعت تمام فین فین می کرد . هر آن ممکن بود مغزش از دماغش بریزد بیرون . مگر دماغ فیل است که هر چی می تکاند خالی نمی شود .

با تمام شدن صدای فین ماهیچه های دور سرم راحت شدند به دنده خوابیدم و متکا را بغل زدم . صدای دهشناک جدیدی به هوا خاست . ...

هنوز مجتبی بیرون نیامده بود که صدای تلویزیون بلند شد . این یعنی پدرزن جان بیدار شده است . او که بیدار می شد هنوز ویندوزش بالا نیامده کنترل تلویزیون را دست می گرفت . هر کس نمی دانست فکر می کرد روشنی هر دو به هم متصل است .