در راه پر دردسر

کتاب راه پر دردسر سومین کتاب از سری ماجراهای امنیتی است که توسط نشر نارگل عرضه شده و روزی روزگاری القاعده ، من در رقه بودم از دیگر کتاب های این مجموعه است که منتشر شده است .

یسری فوده خبرنگار مصری شبکه الجزیره است که تهیه کننده برنامه کاملا سری درباره حوادث 11 سپتامبر است .

ماجرای این کتاب به جریان تهیه یک قسمت از همین برنامه بازمی‌گردد ، به چند ماه پس از 11 سپتامبر ، به روزهایی که بن لادن سیلی محکمی در خود آمریکا به صورت بزرگ ابرقدرت جهان تک‌قطبی وارد کرده بود ، به روزهایی که جورج بوش با مستمسک قرار دادن آن سیلی ، جهان اسلام را زیر باران مشت و لگد گرفته و چون زنگی مست به هر آن‌چه دستش می رسید می زد و می شکست و برای زدن و شکستن بعدی‌ها عربده کشی می کرد !

در این های و هوی ، دست تقدیر ، چنان‌که در سطور این کتاب خواهید خواند ، فوده را از لندن به کراچی کشاند ، برای ساخت قسمتی دیگر از برنامه کاملا سری درباره حوادث 11 سپتامبر . ولی در آن‌جا ، چیزی در انتظارش بود که در مخیله او ( و در مخیله هیچ‌کس در جهان احتمالات ! ) نمی‌گنجید . در آن شهر شلوغ پاکستانی ، رئیس کمیته نظامی سازمان القاعده ، خالد شیخ محمد ، تروریست تحت تعقیب اف‌ بی‌ آی که برای سرش جایزه تعیین شده بود ، خودش ، با گوشت و پوست و استخوانش ، در انتظار بود تا با او بنشیند ، بگوید و بشنود .

در قسمتی از ابتدای این سفر این خاطره را می خوانید :

من الان در کراچی هستم در پاکستان در آپریل 2002 بنا به دعوت کسی که فکر می کنم یکی از واسطه های سازمان القاعده باشد . توصیه یکی از همکارانم در اسلام آباد این بود که به هتل ماریوت بروم . و الان تنها چند دقیقه تا رسیدنم به آنجا فاصله داشتم که واسطه القاعده ( که اسمش را ابوبکر گذاشته ام ) تماس گرفت .

وقتی مسیر ماشین به دستور ابوبکر تغییر کرد مرا به وسوسه انداخت به فکر مسیری بیفتم که هفت ماه پیش یکی از افراد مظنون به دست داشتن در طرح ریزی عملیات 11 سپتامبر طی کرده بود . در سوم سپتامبر 2001 ( هشت روز پیش از عملیات های 11 سپتامبر ) سعید بحاجی کسی که در هامبورگ با محمد عطا و رمزی بن الشیبه در یک خانه زندگی می کرد . ریشش را می تراشد ، با همسرش خداحافظی می کند و به سمت پاکستان راه می افتد ، با این بهانه که می خواهد در کنفرانسی درباره فناوری های رایانه ای شرکت کند .

بحاجی به فرودگاه بین المللی استانبول می رود و سوار پرواز شماره 1056 خطوط هوایی ترکیه به سوی فرودگاه بین المللی قائد اعظم کراچی می شود . از فرودگاه کراچی به همراه دو مرد دیگر به هتل Embassy رفته و یک شب آن جا می ماند . صبح حدود سی دلار به متصدی هتل می دهد و غیبش می زند . از آن زمان مطلقا اثری از آثارش نیست دست کم تا زمان نگارش این سطور .

یک هتل شبیه به آن هتل که البته این یکی در خیابان شلوغ و پر سر و صدای فیصل قرار گرفته بود ، تابلوی چراغداری داشت که روی آن اسمش را به انگلیسی نوشته ریجنت پلازا .

هر چند از آن پیزی که این اسم به ذهن انسان می آورد کوچک تر بود و احترام کمتری بر می انگیخت اما چیزی که بیشتر نظر انسان را جلب می کرد حجم تعمیرات و بهسازی هایی بود که در ورودی و مقابل هتل به چشم می خورد .

حدود نیم ساعت بعد اتاق شماره 322 صحنه اول دیدار من با یکی از اعضای سازمان القاعده یعنی ابوبکر بود . موقعی که صدای در اتاق را شنیدم از حمام بیرون دویدم در را باز کردم در مقابل خودم مردی را دیدم بلند قد سیه چرده و میان سال که اگر چه لباس سنتی پاکستانی ها را پوشیده بود اما به نظر می رسید عرب باشد .