خاک های نرم کوشک

سردار شهید عبدالحسین برونسی متولد سال  1321 در روستای " گلبوی " از توابع تربت حیدریه قبل از انقلاب اسلامی به کار سخت و طاقت‌ فرسای بنایی مشغول بود و در کنار آن به خواندن دروس حوزوی نیز روی آورده بود تا اینکه بعدها به علت شدت یافتن مبارزات او زندانی و مورد شکنجه‌های وحشیانه ساواک قرار گرفت . با پیروزی انقلاب اسلامی زمینه‌های لازم برای رشد او مهیا شد و در جریان جنگ تحمیلی چنان لیاقت و کارآمدی از خود نشان داد که زبان‌ زد همگان شد . او در تاریخ 23 اسفند سال 1363 با مسئوولیت فرماندهی تیپ 18 جوادالائمه(ع) در منطقه عملیاتی بدر به شهادت رسیده و پیکرش در منطقه عملیات بر جای می ماند . سال‌ها بعد در جریان تفحص شهدا پیکر ایشان شناسایی و در تاریخ هفدهم اردیبهشت 1390 در سالروز شهادت حضرت زهرا (س) در بهشت رضا(ع) در مشهد مقدس به خاک سپرده شد .

بدون تردید عامل اصلی در پر مخاطب بودن کتاب خاک های نرم کوشک صفا ، سادگی ، خلوص نیت و ایمان ولایی شهید بزرگوار عبدالحسین برونسی بوده است .

رهبر معظم انقلاب در تریخ 26 خرداد 1385 در جمع فیلم‌سازان و کارگردانان سینما و تلویزیون درباره این کتاب فرمودند :

« الان چند سالی است که کتاب‌هایی درباره‌ی سرداران و فرماندهان جنگ باب شده و می‌نویسند و بنده هم مشتری این کتاب‌هایم و می‌خوانم . با این‌که بعضی از این‌ها را من خودم از نزدیک می‌شناختم و آنچه را هم که نوشته ، روایت‌های صادقانه است این هم حالا آدم می‌تواند کم و بیش تشخیص دهد که کدام مبالغه‌آمیز است و کدام صادقانه است ، بسیار تکان‌دهنده است . آدم می‌بیند این شخصیت‌های برجسته ، حتی در لباس یک کارگر به میدان جنگ آمده‌اند ؛ این اوستا عبدالحسین بُرُنسی ، یک جوان مشهدی بنّا که قبل از انقلاب یک بنا بود و با بنده هم مرتبط بود ، شرح حالش را نوشته‌اند و من توصیه می‌کنم و واقعاً دوست می‌دارم شماها بخوانید . من می‌ترسم این کتاب‌ها اصلاً دست شماها نرسد . اسم این کتاب " خاک‌های نرم کوشک " است ؛ قشنگ هم نوشته شده .

این شهید با آرزوی قلبی و حتمی خود به شهادت می‌رسد ؛ چراکه در یکی از مصاحبه‌های خود می‌گوید :

" ان شاءالله در عملیات بدر ، دیدار ، دیدار یار است . امیدوارم که گمنام شهید بشوم و جنازه‌ام به یاد سالار شهیدان ، کنار آب فرات و کنار او بماند . "

در یکی از روایت ها با عنوان هزینه سفر حج به نقل از صادق جلالی می خوانید :

رفته بود مکه . وقتی برگشت با همسرم رفتیم دیدنش . خانه شان آن موقع در کوی طلاب بود . قبل از این که وارد اتاق بشویم . توی راهرو چشمم افتاد به یک تلویزیون رنگی با کارتون و بند وبساط دیگرش .

بعد از احوالپرسی و چاق سلامتی صحبت کشید به سفر حج او و اینکه چه کارهایی کرده و چه آورده و چه نیاورده . می خواستم از تلویزیون رنگی سوال کنم ، اتفاقا خودش گفت : از وسایلی که حق خریدنش رو داشتیم ، فقط یک تلویزیون رنگی آوردم .

گفتم : ان شالله که مبارک باشه و سال های سال براتون عمر کنه .

خنده معنی داری کرد و گفت : اون رو برای استفاده شخصی نیاوردم .

گفتم : پس برای چی آوردین ؟

گفت : آوردم که بفروشم . و فکر کنم شما هم مشتری خوبی باشی ، آقا صادق .

با تعجب پرسیدم : چرا بفروشینش حاج آقا ؟

گفت : راستش من برای این زیارت حجی که رفتم یک حساب دقیقی کردم دیدم کل خرجی که سپاه برای من کرده ، شونزده هزار تومن شده .

مکثی کرد و ادامه داد : حالا هم می خوام این تلویزیون رو درست به همون قیمت بفروشم که پولش رو بدم به سپاه تا خدایی نکرده مدیون بیت المال نباشم .

ساکت شد . انگار به چیزی فکر کرد که باز خودش به حرف آمد و گفت : حقیقتش از بازار هم خبر ندارم که قیمت این تلویزیون ها چنده .

مانده بودم چه بگویم . بعد از کمی بالا پایین کردن مطلب گفتم : امنحانش کردین حاج آقا ؟

گفت : صحیح و سالمه .

گفتم : من تلویزیون رو می خوام ، ولی توی بازار اگر قیمتش بیشتر باشه چی ؟

گفت : اگر بیشتر بود نوش جان تو . اگر هم کمتر بود که دیگه از ما راضی باش .

تلویزیون رو را با هم معامله کریدم به همان قیمت شانزده هزار تومان . پولش را هم دو دستی تقدیم کرد به سپاه بابت خرج و مخارج سفر حجش .

الان سالهاست از آن جریان می گذرد . هنوز که هنوز است گاهی همسرم از آن خاطره یاد می کند و از حساسیت زیاد شهید برونسی نسبت به بیت المال می گوید .