هدیه ولنتاین

سارا عرفانی نویسنده کتاب در «هدیه ولنتاین» به شدت اهل ساده‌نویسی و دور شدن از اغراق‌های متداول است؛ او و موقعیت‌های داستانی‌اش بسیار ساده و قابل فهم هستند و شاید از فرط همین عادی بودن است که مخاطبانش را دچار نوعی شگفتی می‌کند.
جدای از همه این‌ها، عرفانی و داستان‌هایش اهل شعار دادن و تقسیم زیستی و تفکری فرد به دو بخش سفید و سیاه نیست؛ بلکه بالعکس سعی دارد تا باور زیست و زندگی مؤمنانه را با کلام لطیف و نرم و آرام و در عین حال جذاب و تعلیق‌گونه به پیشگاه مخاطبش تقدیم کند. این شیوه ارائه از سویی نمایانگر باور استوار نویسنده در انتخاب چهارچوب‌های فکری داستان‌اش و از سوی دیگر استفاده از ابزار‌های تحریک‌کننده و نه تهییج‌کننده برای ایجاد ارتباط داستانی با اوست .

در بخشی از کتاب میخوانیم:
صدای باز شدن در پارکینگ را که شنید، با سرعت صفحه‌هایی را که باز بودند، بست و از اینترنت بیرون آمد. کابل مودم را جدا کرد و به طرف اتاقش دوید.
از مدرسه که آمده بود، جلوی در خانهی همسایه طبقهی اول، کمی این پا و آن پا کرده بود. شک داشت؛ اگر به مامان یا بابا حرفی میزدند خیلی برایش بد میشد. از طرفی نمیتوانست اینترنت را بیخیال شود. زنگ زده بود و وقتی دختر همسایه در را باز کرده بود، مثل روزهای قبل، کابل مودم را برای یکی دو ساعت قرض گرفته بود.
هر روز با خودش میگفت: «امروز دیگه آخرین باره، فردا نمیگیرم.» اما وقتی وارد راهرو میشد و چشمش به در خانهی همسایه میافتاد، وسوسه میشد که ایمیل‌هایش را چک کند و چند دقیقه‌ای با دوستانش گپ بزند.