رستخیز

کتاب رستخیز بیست و چهار روایت از روضه هایی که زندگی می کنیم . این کتاب روایت کرامت ها شفا و معجزه های بزرگ نیست . شرح زنده شدن ذره ای از درون انسان در فراخوان هر ساله ی محرم است . رستخیز ماجرای جست و جو گرانی ست که میان دیوار پوش های سیاه ، پرچم های سرخ و کتیبه های سفید به خرده ای اندیشه اندکی شهود یا تغییری کوچک رسیده اند .

با هم بخوانی قسمتی از این اتفاق ها که نسبتی با رخداد سال 61 هجری دارند :

شیشه ی شمر 

روایت پنجم : غلامرضا طریقی 

مش فاطمه زن مش عبدالله که همان دم در اتاق ایستاده بود و به تعارف مادرم داخل نیامده بود آدم مهربانی به نظر می رسید . دست کم از پشت چادر گل گلی ننه نجیبه . حالا مادرم هم به احترامش دم در ایستاده بود و داشت عذرخواهی می کرد . خداخدا می کردم که مش فاطمه قبول کند من پسر خوبی هستم و به عمرم از این کارها نکردم و زودتر برود . چند دقیقه بعد بالاخره ماجرا با عذرخواهی و تعارف ختم به خیر شد و مش فاطمه از همان جا با ننه نجیبه که مریض بود و نمیتوانست از جایش بلند شود خداحافظی کرد و رفت . مادربزرگ راست می گفت . من سابقه ی شلوغ کاری نداشتم . باعث و بانی این دردسرها چیزی بود که اصغر تنها پسر عمه م گفت .

همه ی اقوام پدری من در روستای آبا و اجدادی شان سجاس زندگی می کردند . 

هر سال شب تاسوعا پدر که از اداره بر می گشت راه می افتادیم به طرف روستا .

***

گیج بودم که اصغر گفت بیا بدویم از بغلش رد بشیم . وبلافاصله خودش دوید . من هم بی اختیار دویدم . از بغل شمر رد می شدم از کنار بقچه قیافه اش را دیدم . درجا خشکم زد. باورم نمی شد . عبدالله شمر همان مش عبدالله بود . همسایه روبروی پدربزرگ . بقالی که هر روز از او خوراکی می خریدیم .

مات و مبهوت همان جا ایستاده بودم که اصغر برگشت . او هم مثل من شوکه شده بود . چند لحظه ای نگاهم کرد و با بغض گفت بیا بریم شیشه مغازه ش رو بشکنیم ...