ادواردو

داستان این رمان در قلب اروپا رخ می‌دهد ، در کاخ سناتور آنیلی ، صاحب کارخانۀ فیات . داستان از آخر زندگی ادواردو شروع می‌شود و سه خط داستانی به هم بافته ، در هم می‌تنند و هر چین و شکنِ این بافته ، فصلی از رمان است و داستان را پیش می‌برد.

خط اول داستان خود ادواردو است؛ خانواده‌اش، دوستانش، مسلمان‌شدنش، اتفاقاتی که برایش می‌افتد و ظلم‌هایی که مافیای صهیونیستی بر او می‌برند . نمی‌توان از مسلمان‌ شدن ادواردو حرف زد و از دانشجویان پیرو خط امام و امام حرف نزد . انگار ریشۀ استبصار عده‌ای چون آنیلی به امام بر می‌گردد. تا دهۀ هفتاد کسی دقت نکرده بود آ ن که با موهای بور در نماز جمعه ، پشت سر حضرت آیت‌‌الله خامنه‌‌ای ایستاده است و در صف اول نماز می‌خواند، پسر سناتور ایتالیایی ، امپراطور ثروت و قدرت ایتالیاست . تا همین سا ل‌های اخیر کسی نمی‌دانست ادواردو دقایقی توفیق زیارت و مصاحبت حضرت امام (ره) را داشته است . 

خط دوم داستان جریان مستندسازان ایرانی است که برای کندوکاو جریان ادواردو به ایتالیا سفر می‌کنند و اتفاقاتی برای‌شان می‌افتد . جریان سوم داستان هم جریان خبرنگار ایتالیایی است که در فرهنگ خود و بستر زندگی خود به‌دنبال حقیقت جریان می‌گردد . این سه خط در هم می‌تنند و تا پایان داستان به هم می‌رسند .

رمان 320 صفحه‌ای ادواردو ، از انتشارات عهد مانا ، رمان جالبی است ؛ به لحاظ ساختار و به لحاظ معنا انگار که پروندۀ کاملی از ماجرای قتل یک نفس است . رمان از نظر شکلی ، اثری ساختارگرایانه و فرم‌پردازانه از کار در آمده است . واقعیات و مستندات آنچنان در لابه‌لای داستان پیچیده که رمان به ژانر مستند داستانی نزدیک شده است ؛ با این وجود شکل و شمایل رمانی خود را از دست نداده است .