داستان سقراط و افلاطون 

افلاطون شاگرد سقراط بود . سقراط وجود افلاطون را تحمل نمی کرد ، چون بیش از استاد قدرت پیدا کرده بود . سقراط با پادشاه در میان گذاشت که باید به افلاطون زهر بنوشاند . روزی معین شد و افلاطون پیشتر به مادرش گفت حوض خانه را از شیر پر کن و جنازه من را داخل حوض بینداز .

نزد سلطان رفت و گفته شد به دستور استادت باید زهر بخوری . افلاطون زهر را خورد و افتاد . مادر به سفارش افلاطون او را در حوض انداخت و افلاطون استفراغ کرد و خوب شد . افلاطون نزد سلطان آمد و گفت : سقراط یک بار مرا کشت و من حق قصاص دارم .

گفت : سه ماه دیگر به او زهر می دهم .افلاطون در مدت سه ماه سه نفر را اجیر کرد تا در راه سقراط بنشینند و به یکی پشم و به یکی آب و به دیگری خاک داد و گفت : این ها را بکوبید و اگر سقراط پرسید چه کار می کنید بگویید به دستور افلاطون برای شما زهر درست می کنیم . سه ماه به همین حالت گذشت . 

پس از سه ماه زهر را به سقراط داد و او مرد و باقی مانده زهر را خود افلاطون نوشید و گفت : این آب بود و من او را زجر کش کردم .

طب امروزی مردم را زجرکش می کند . وقتی گفته می شود سرطان درمان ندارد مردم زجرکش می شوند . در مدت شش ماه تا یک سال با شیمی درمانی شخص سرطانی نابود می شود . موها می ریزد و سیستم عصبی از کار می افتد و خونی باقی نمی ماند . 

هنگامی که پزشک به بیمار بگوید تو از من هم سالم تری بیمار خوب می شود . بنابراین نقش اعتقاد در درمان بسیار مهم است .